بی تفاوتی یا مشارکت؟ / شناخت رفتار سیاسی مردم از طریق مشارکت سیاسی امکانپذیر است
تاریخ انتشار: ۲۰ دی ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۴۹۰۶۶۱
مهم‌ترین اصل در مشارکت، پذیرش اصل برابری مردم است و هدف از آن نیز همفکری، همکاری و شرکت دادن افراد برای بهبود کیفیت زندگی است.
گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو- دانشور خدابنده لو*: مشارکت سازکاری است که افراد و گروه‌های جامعه را توانمند می‌سازد تا در جریان‌های اصلی زندگی اجتماعی، نقش اثرگذاری داشته باشند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
مشارکت در امور عمومی جامعه، بسیاری از مردم را با امکانات و محدودیت‌های موجود در نظام آشنا می‌سازد، آن‌ها یاد می‌گیرند که به شکل گروه‌های مختلف اجتماعی فعالیت کنند و قدرت بالقوه مردم در سطوح گوناگون به منصه ظهور برسد.
مشارکت سیاسی در واقع دخالت واقعی مردم در سرنوشت جامعه خویش بدور از تهدیدات و یا انتظارات مادی است و از سویی مشارکت به معنای وجود رقابت و منازعه مسالمت آمیز بین بخش‌های گوناگون جامعه سیاسی برای بدست آوردن قدرت و اداره جامعه و تعریف مصالح عمومی است. مشارکت سیاسی، فعالیت داوطلبانه اعضای جامعه در انتخاب زمامداران خود و شرکت مستقیم و غیرمستقیم در سیاستگذاری است و بطور کلی مشارکت سیاسی به معنای تاثیرگذاری بر سیاست‌های دولت به نفع مردم است. مردم به نوعی مشارکت سیاسی را به عنوان تصمیم گیری آگاهانه خود برای شرکت داشتن در تعیین سرنوشت جامعه خود می‌دانند. مشارکت سیاسی رابطه تنگاتنگی با مشروعیت نظام‌های سیاسی دارد و عاملی برای تثبیت و انسجام یک سیستم سیاسی به شمار می‌رود و فقدان آن به سامان سیاسی و اهداف بلند مدت حکومت آسیب وارد می‌کند.
عمده شناخت رفتار سیاسی مردم از طریق مشارکت سیاسی امکانپذیر است و هرچقدر میزان شرکت مردم در فرآیند‌های سیاسی و اجتماعی بیشتر باشد همبستگی اجتماعی در آن جامعه بیشتر است. پژوهشگران سیاسی، حق رأی را اساس حقوق مردم سالاری هر شهروند درنظر می‌گیرند. رأی گیری و نظام انتخابات در جوامع نماد مشارکت سیاسی و یا بی تفاوتی افراد در قبال یک وظیفه اجتماعی است و نسبت آرای مأخوذه در طول یک دوره مشخص، گرایش به افزایش یا کاهش مشارکت را نشان می‌دهد.
ذکر این نکته ضروری است که مشارکت سیاسی یکی از مهم‌ترین فعالیت‌های سیاسی و اجتماعی دارای کارکرد‌های همچون انسجام بخشی، وحدت بخشی، نظم دهی و افزایش آگاهی‌های سیاسی و اجتماعی است. افزایش حضور مردم در صحنه‌های سیاسی و اجتماعی، زمینه ساز پیشرفت جامعه است. جوامعی که مردم آن مشارکت بالایی دارند رابطه متقابل مردم و حکومت در مرحله قابل قبولی قرار دارد و باعث می‌شود عملکرد مردم و حکومت بهتر و پاسخگویی مناسب تری صورت گیرد.
دانشور خدابنده لو، دبیر اسبق سیاسی دفتر تحکیم وحدت
انتشار یادداشت‌های دانشجویی به معنای تأیید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه‌ها و فعالین دانشجویی است.
منبع: خبرگزاری دانشجو
کلیدواژه: انتخابات مجلس سیاسی و اجتماعی مشارکت سیاسی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت snn.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری دانشجو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۴۹۰۶۶۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
«بی حجابی» گره‌ای که با دست باز می‌شود
گروه فرهنگ و جامعه خبرگزاری علم و فناوری آنا، مصطفی خدابخشی- طی روزهای اخیر موضوع حجاب وعفاف به عنوان یک موضوع مهم فرهنگی یکبار دیگر با اجرای «طرح نور» از سوی فراجا و با نزدیک شدن به نهایی شدن لایحه حجاب در مجلس شورای اسلامی محور توجه قشر گسترده ای از مردم جامعه قرار گرفته است.
طرحی که به دلیل نبود برنامه ریزی مدون و انجام وظیفه از سوی دستگاه ها، سازمان ها و نهادها در حوزه عفاف و حجاب پس از حدود 20 ماه کش و قوس فراوان در بین ارکان مختلف تصمیم گیر فرهنگی کلان جامعه یکبار دیگر با تغییر نام از سوی نیروی انتظامی به مرحله اجرا گذاشته شده تا این نیرو به تنهایی در این میدان خطیر بار سنگین بر زمین مانده دیگر نهادها را به دوش بکشید، شاید که در قبل آن اوضاع آشفته نوع پوشش در جامعه سامانی یابد.
طی ماه های گذشته موضوع حجاب و نمایش نسخه جدیدی از آن که سنخیتی با جامعه اسلامی ایرانی ندارد ابعادی فراتر از حوزه فرهنگ به خود گرفته تا شیطنت رسانه ای آن را به نماد و رویکردی سیاسی امنیتی برای رویا رویی با نظام اسلامی مبدل سازد. یقینا شرایط ایجاد شده در مقوله حجاب در این روزهای جامعه زائیده یک رویداد و یا مولفه ای تک بعدی نیست بلکه باید آن را معلولی از مسائل اقتصادی، سیاسی و فرهنگی دانست که با چاشنی فتنه انگیزی به صورت گسترده جامعه را به سه بخش درگیر، همسو و ضد تبدیل کرده است.
بر این اساس و باتوجه به قرار دادن پازل های شکل گیری این رویداد فرهنگی و اجتماعی که ردپای برنامه ریزانی غربی در آن به راحتی مشهود است باید کشف حجاب را جز در مواردی معدود که ناشی از کم دانشی و عدم برخورداری از تحلیل درست است، آن را شعاری بصری بر علیه نظام حاکمه دانست. برهمین اساس رویا رویی با آن نیاز به دست فرمانی جدید دارد، دست فرمانی که بتواند این حرام شرعی و حرام سیاسی که به چالش مهم ماه های گذشته کشور مبدل شده است را مدیریت و سلامت بصری را به جامعه ارائه کند.
حال سوال اینجاست آیا با توجه به شرایط اقتصادی، سیاسی و اجتماعی حاکم بر جامعه باید چشم بر مقوله عفاف و حجاب بست؟ آیا می توان به بهانه حفظ وحدت و انسجام اجتماعی، انسجام دینی را نا دیده گرفت؟ پاسخ به این سوال را می توان در منظومه فکری رهبر معظم انقلاب اسلامی یافت به گونه ای که ایشان حجاب را مولفه سوم مورد نیاز جامعه امروز بعد از موضوعات اقتصادی و منطقه ای دانسته اند. بر این اساس حجاب را باید نقطه مرکزی حکمرانی فرهنگی و نمادی از فرهنگ دیرینه مردم ایران زمین در نظام و ساختاری دینی در طول تاریخ دانست که بن مایه آن شکل دهنده ساختار نظام جمهوری اسلامی ایران است. به عبارت بهتر چشم پوششی بر این واقعیت یعنی رسیدن به نقطه پایان حکمرانی فرهنگی در ایران.
یعنی همان چیز که دشمن طی سال ها برای آن برنامه ریزی کرده و رویای شیرین آن را برای خود تصویر کرده است. رویایی که می توان آن را با اطلاع رسانی صحیح و استفاده نو آورانه از ابزارهای رسانه ای و با افزایش سطح آگاهی مردم از این فرایند به سراب تبدیل کرد.
عبور از این میدان پر مخاطره نیاز به نقشه عملیاتی دارد. متاسفانه در فرایند روایت میدان آنچنان که باید و شاید نتوانسته ایم میدان داری کنیم و عملا میدان در این بخش به شهروند خبرنگاران ضد امنیتی واگذار شده که سازنده خوراک خبری برای رسانه های معاند هستند. کسانی که به صورت عمده نقش موثری در مخالف سازی مردم با مقاله حجاب دارند اما کمتر دیده می شوند. حال باید در این میدان فرهنگی به بحث رسانه توجه ویژه ای شود تا حجاب به عنوان یک حکم شرعی در جامعه باز تعریف و مردم بر لزوم رعایت حدود آن آگاهی یابند. تحقق این مهم میسر نخواهد بود جز افزایش سواد رسانه ای مردم و استفاده درست دستگاه های تبلیغاتی از رسانه. این یعنی استفاده از ابزار فرهنگی برای یک رویداد یا تهاجمی فرهنگی.
یقینا موضوع حجاب در کشور ما کلاف سر در گم و غیر قابل حل نیست و هم زمان با یافتن سر رشته آن می توان امید به باز کردن گره آن داشت. گره ای که می شود آن را با دست باز کرد و نه با دندان. یقینا میدان مبارزه فرهنگی نیازمند نقشه عملیات فرهنگی است و در آن ترازوی رویکردهای ایجابی می بایست بر رویکردهای سلبی سنگینی کند چیزی که امروز برعکس شده و همین عامل باعث شکل گیری تقابلی جدید با حجاب خواهد شد.
انتهای پیام/
بازداشت مروج کودکهمسری برای تبلیغ آرایشگاه زنانه در اینستاگرام